Aapengeheimnis

Aapengeheimnis (Affengeheimnis) Plattdeutsche Betrachtung der „Krone der Schöpfung“ Ick frag mi so mennigmal, worüm de Aapen, obschons sei ja „Ümweltstretsch“ hebben, noch hapen, ok taukünftig frie dörch den’n Urwald tau späuken, bevör wi ehr denn in’t Labor ünnersäuken. Denn bald warden sei dor de Wetenschap deinen, dat is gor kein Fraag, wiel wi Minschen ja meinen, wi mütten ehr doch dat Geheimnis awknöppen, worüm sei noch hüt giern up Bööm rümmer ströpen. Dat nömlich poor Aapen vör -zig dusend Johren von dor rünner stägen un nu ehr Nahfohren siet de Tied rüm lopen blot noch up twei Bein, ward hütigen Dags noch as Furtschritt anseihn. Wiel dordörch, so glöwt man, frie würden de Hän’n, künn’n Warktüüg sei bugen un Waffen an’t En’n. Un deswägen hollen sick Minschen bet hüt för kläuker as Aapen un annere Lüüd. Dat mütt man sick vörstell’n as Ledder mitünner: Ganz baben de Minsch, un ein Spross dorünner de Aapen, un noch deiper annere Dierten, de dömlicher sünd un bet hüt nich vääl liehrten. De Minschen dorgägen hemm ganz vääl erfunnen, tau’n Biespill dat Rad, üm tau sporen de Stunnen. Dat güng denn so wieder bet hen tau’n PC, de ok Tied insporen süll, so glöwten sei. Bie rutkamen is dor betlang wieder nicks, as dat kein Minsch mihr Tied het, denn allens löppt fix! Is dat nu vääl kläuker, so mütt man doch fragen, dat wi hüt den’n ganzen Dag blot rümmerjagen? De Aapen geiht all dit an’n Mors glatt vörbie. Sei nähmen sick Tied, sünd vergnäugt noch dorbie. Ok laten sei nie nich de Leiw tau kort kamen un sitten gemäutlich un giern eins biesamen. Nu bün ick gespannt, wann wi Minschen rutkriegen, worüm hüt noch Aapen in Bööm rümmerstiegen. Womoglich ward sick eines Dags noch rutstellen, dat doch sei de intelligent’ren Gesellen. Wolfgang Kniep, Leisterförde

Wolfgang Kniep, Leisterförde, 16.12.2024