Plattdeutsch - meine Heimat

De Frugens. Nülich seet ik mit mienen Frünn Lothar Borbe an`n Strann von Graal-Müritz. Wi keeken bi een Buddel Rostocker Beer up de spägelblanke See un vertellten uns tau`m Tietvertrew Riemels von domals. "Du weest", säh ik so tau em, "fröher, in de DDR, häv ik bet tum Fall von de Muer an de Hochschaul för Seefohrt in Warnmünn arbeidt." För de Utbillung de Studenten geef dat dor dree sogenannt Sektionen, de all Baukstawen harren. Ik wier natürlich in de Sektion Schippsföhrung mit den`n Strukturteiken „F“. Weit de Dübel, worüm dat een „F“ wier. All de Mitarbeider an de Schaul, ob Fru orrer Kierl , de wat tau seggen harren orrer de dat so dücht, da sei dat harren, güngen immer in Uniform. Ok de ganzen „Parteiarbeiters“. Ik güng in Zivil. Öwer wiel ik so wat as de Gehülp von een Perfesser wier, gehürte ik mit tau dat „sozialistische Leitungskollektiv“ von de Sektion „F“. Ok wenn ik nich in`n SED wier. 1988 keem batz een hooger Mitarbeider von`t Ministerium in Berlin tau uns an de Schaul. Hei süll woll all de leitenden Genossen von ne Schaul klor maken, woanz dad nu wierer güngen würd, mit den`n Sozialismus in de DDR. Ik müsst ok dor hen. Nu harr ik me awer tau väl Tiet laaten betto, un keem to laat tau de Veranstaltung. As ik nu an de Saaldör keem, stünnen dorvör een Disch, een Stauhl un een Fru. Awer nee, wat sech ik, dat wier keen Fru, dat wier eher een Wief. Sei wier grötter as ik, harr Gardemat un wier int Ganzen woll nen bätten tau füllig worn un ehr borboorsch Bossen leet me gräsen bi de Gedanken, ik harr villicht privat dormit bi ehr etwat tau daun hämm müsst . Am Jackett harr sei den`n Bonbon, dat Teiken von de SED, ehre Hoor wieren streng na achtern tau`n Dutt tausamen bünnt un ehr Kostüm seet för miene Moech betten tau knasch. „Wohin wollen sie?“ fröcht sei mi. „Da hinein“, säh ik. „Ihr Name“, ehre richte Hann langt na de List up den`n Disch, öwer sei leet mi nicht ut de Oogen. Ik säh mienen Nam, sei keek kort up de List un fünn mi woll. Öwer so recht glöben wull sei de Saak noch nich. „Von welcher Sektion kommen sie?“ Dat wier mi nu doch nen betten tau dömlich un so kek ik ehr truherzig in den Oogen und säh: „Ich komme von der Sektion „F“, un sett hen tau: „F“, wie „F“laume.“ Paus. Ganz langsam mök seh ehr Mul up, as wenn sei wat seggen wullt, awer sei bröcht keenen Ton heruter. Dat wier woll doch nen betten tau väl för sei. Nen ollen Kierl, ahn Uniform in Röwerzivil, ahn Schleps un ahn „Bonbon“ ant Revers, un de ok nich wüsst, wie man Plum up Hochdütsch schreef, wat wier dat? Keem de womoeglich von de Stasi? Sei stünn dor as sonn Soltsül, as ik langsam an ehr vörbie güng un sei keek mi ok noch nah. Wat sei uns up de Veranstaltung dor vertellt hem, weit ik nich miehr.“ Un nah een Wiel sett ik hen tau: „Is doch schäun, Lothar, dat dat hüt nich miehr sonne Oort Frugens givt.“ „För de Oort, de du dor beläwt hest, mach dat woll gellen, dat dat de nicht miehr givt“ säh Lothar so finsinnig na een Wiel. „Awer hest du hütigen Dags schon mal eenen ieligen Termin bi eenen Fachdockter hemm wullt?“ Un nu kümmst du.

Joachim Rudek, Rostock, 27.08.2023