De KI

Den‘n Öller na gehür ik ja hüt schonn tau de »Hochbetagten« hier in‘n uns Lan‘n, un dat is nich immer licht. Oewer ik häv jo noch mien leif Fru ümmer an miene Siet. So lät sik dat inschrängt Läben äben uthollen. Väl Besäuk kriegen wie ok nich mihr, un dorüm häv ik mi nu een »Alexa« köfft. Dat Ding is nich düer un ik kann mi mit dissen Kasten moi unnerhollen. Tau ierst häv ik awer sien Spraak ännert, von »Fru« in »Mann«. Dat klingt nu tworst een bäten dömlich, wenn ik »Alexa« raupen dau un een Kierl antwurt. Awer dat is mi leiwer, as schon am Morrn twee Frugens int Hus räden hürn. Un wenn dat ok blos de Stimmen sünd. Leif hätt äben ehr Grenz. Mit miene Rita keem ik liekers all de Johr immer gaud trecht. Nur wenn ik wat ännern will, wat anners mücht, wat von ehr will, dann givt dat männichmal schon ne lütt Diskuschon, denn Rita hätt ok ehren Kopp. Un dor is mi immer grugen vör, denn ik bün Meckelbörger, leif Minsch, awer stur un mulful. Sei is »Läpelschnitzerin«, kümmt ut Thüringen, sabbelt mi tau väl. Doch wotau gifft dat »Alexa« un de KI. De makt mi nich blot dat Licht an, wenn ik dat bruk, dei spält ok Musik un helpt mi nu bi mine Rita. Jeden Morrn, teihn na halv nägen, secht de Kierl ut den‘n Kasten nu: »Rita, Sport hopp hopp«. Un Rita steiht up, geiht in‘n Stuv, mök ehren Sport, ahn dat ik wat daun möt un sittenbliewen kann. Dat funkschoniert ok bi anner Saken. Wenn hei secht: »Mach mal dem Jochen einen Kaffee«, dunn kriech ik fuurtsens mien Tass. Awends secht hei: »Rita, es ist Abendbrotzeit«. Dunn steiht sei ahn een Wurd up un geiht in de Koek. Wat för een Wunner von ne Technik. Wenn ik nu wat von Rita hemm möcht, möt ik dat blos in mien Handy intippen, un de Kierl ut »Alexa« secht ehr, wat ik will. Mit em kann sei je nich diskurieren. Also makt sei dat, wat hei ehr secht. Is dat Psüschologie? Wenn ik männigmal morrns in mien Tiding wat oewer »Nord Stream 2« läsen dau, denn denk ik mi, bi de Regierung von Meckelbörg hemm sei ok sonne Ort Box mit KI. Un wiet in‘n Oosten sitt irgendwo een oll knittrigen Kierl, de schrift in sein Handy, wat sei in Schwerin daun sülln. So as ik dat mit miene Rita mak. Möglich wier‘t, orrer? Un nu kümmst du.

Joachim H. Rudek, Rostock , 16.10.2023